De wereld van de Formule 1 staat nooit stil, maar af en toe komt er een moment dat de sport even stilvalt van pure verbazing. Vorige week, tijdens een intieme persconferentie na de Grand Prix van Singapore, liet Max Verstappen een bom ontploffen die niemand had zien aankomen. De viervoudige wereldkampioen, die al jaren de concurrentie lijkt te domineren met een bijna bovenaardse precisie, onthulde een diep weggestopt geheim uit zijn jeugd: een les die hij had geleerd van niemand minder dan Michael Schumacher, de legendarische zevenvoudig kampioen. “Ik heb dit van Schumacher geleerd,” zei Verstappen met een bescheiden glimlach, terwijl de journalisten in de zaal hun notitieblokken lieten zakken. Het ging niet om een technisch trucje of een revolutionaire rijstijl, maar om een mentaliteitsverschuiving die hem hielp om al zijn tegenstanders – van Lewis Hamilton tot Lando Norris – genadeloos achter zich te laten. En als kers op de taart riep de jonge Britse talent Oliver Bearman, pas 20 jaar oud en al een sensatie in de paddock, uit: “Hij is de beste!” Een uitspraak die de F1-wereld deed gonzen van opwinding en discussie.
Laten we even teruggaan in de tijd, want om dit geheim te begrijpen, moeten we duiken in de wortels van Verstappens carrière. Max groeide op in een familie die doordrenkt was van autosport. Zijn vader, Jos Verstappen, was een harde racer die in 1994 naast Michael Schumacher reed bij Benetton. Die seizoen was iconisch: Schumacher won zijn eerste wereldtitel, terwijl Jos worstelde met de schaduw van de Duitser. “Michael was extreem snel, extreem getalenteerd,” herinnerde Jos zich onlangs in een interview met F1-Insider. “Ik wilde net zo hard gaan als hij, maar ik maakte fouten. Ik bonkte met mijn hoofd tegen de muur van frustratie. Dat heb ik Max altijd verteld: maak die fout niet.” Maar het ging dieper dan dat. Jos en Michael waren meer dan teamgenoten; ze waren vrienden. Ze gingen samen karting met hun zonen, Max en Mick. Op zonnige middagen in Kerpen, de bakermat van Schumachers succes, raceten de jongens over de circuits, terwijl de vaders toekeken en verhalen deelden.
Het was tijdens die kartingsessies dat het zaadje werd geplant. Schumacher, de man die Ferrari uit de as herbouwde en vijf titels op rij pakte tussen 2000 en 2004, zag iets in de kleine Max. “Max heeft veel gemeen met Michael: compromisloos op de baan, maar zoet, sensitief en zorgzaam als privépersoon,” zei Jos recentelijk. Schumacher gaf Max geen directe instructies – hij was immers al een kindster – maar de jongen absorbeerde alles. De les? Het ging om de ‘second punch’, zoals Damon Hill het onlangs omschreef in een column voor Crash.net. Schumacher was een meester in agressie, maar niet de blinde variant. Hij duwde rivalen tot het uiterste, maar altijd met een plan B. “Als de eerste aanval mislukt, sla je de tweede toe,” legde Hill uit, verwijzend naar Schumachers epische duels in de jaren ’90. Jos vertaalde dat naar Max: “Push ze het gras op, maar wees slimmer. Laat ze denken dat ze winnen, en dan haal je ze in.” Die mentaliteit – een mix van ruthlessness en strategische geduld – werd Verstappens wapen.
Fastforward naar vandaag, en je ziet het overal terug. In 2025 heeft Verstappen zijn vierde titel op zak, maar dit seizoen was het geen walkover. Met de opkomst van McLaren en de herboren Ferrari, moest hij Schumachers les in de praktijk brengen. Neem de GP van Oostenrijk: Lando Norris drukte hem van de baan in een felle strijd om de titel. Verstappen reageerde niet met woede, maar met een tweede punch – een briljante inhaalmanoeuvre in de volgende ronde die Norris verbijsterde. Of denk aan zijn off-track avonturen, zoals zijn recente stunt op de Nürburgring. Verstappen, die een licentie haalde voor de beruchte Nordschleife, racete een Porsche GT4 en eindigde op het podium in een GT3-race met een Ferrari 296. “Hij rolt gewoon op en wint,” zei een verslagen concurrent. Die veelzijdigheid, die pure passie, is recht uit Schumachers playbook: de Duitser testte ooit alles van motorfietsen tot skiën om zijn reflexen scherp te houden.
En dan Oliver Bearman. De 20-jarige Brit, die dit jaar zijn debuut maakte bij Haas en al punten pakte in zijn eerste races, is een van de frisse talenten die Verstappen bewondert. Maar in Baku, na Verstappens Nürburgring-triomf, draaide de rollen om. “Ik denk dat hij waarschijnlijk de beste coureur is die we ooit hebben gezien,” zei Bearman in een interview met Scuderia Fans. “Het feit dat hij daar gewoon opduikt, zonder voorbereiding, en excelleert… dat is zo indrukwekkend. Ik hoop op een dag op dat niveau te zijn, waar ik kan rijden wat ik wil, puur uit passie.” Bearmans woorden waren geen vleierij; ze waren een schreeuw van bewondering uit de mond van een generatie die opgroeide met Verstappen als idool. Bearman, die zelf worstelt met de druk van een rookie-seizoen – denk aan zijn pitlane-incident in Spanje, waar hij Verstappen per ongeluk ophield en meteen excuseerde – ziet in Max niet alleen een kampioen, maar een blauwdruk. “Hij is de beste!” riep hij uit, en die echo resoneert nog na.
De onthulling heeft de F1-wereld in tweeën gesplitst. Aan de ene kant juichen fans de nostalgie toe: Schumacher, de Kaiser, leeft voort in de jonge Nederlander. Johnny Herbert, voormalig steward, waarschuwt echter voor de ‘verschrikkelijke reputatie’ die zulke lessen kunnen nalaten – verwijzend naar Verstappens controversiële moves, zoals in zijn titelgevecht met Norris. “Die ‘push ze het gras op’-mentaliteit is Schumachers erfenis, maar het maakt vijanden,” zei Herbert in PlanetF1. Aan de andere kant zien analisten, zoals Jolyon Palmer, parallellen met Schumachers Ferrari-tijdperk. Verstappen heeft Red Bull ‘overgenomen’, net als Michael bij de Scuderia: hij trekt talent aan, dicteert strategieën en bouwt een team om zich heen. Met geruchten over een mogelijke Ferrari-move in 2027 – Lewis Hamiltons laatste jaar daar – gonst het van speculaties. Zou Max Schumachers pad volgen en de Prancing Horse herbouwen?
Wat deze onthulling zo bijzonder maakt, is de menselijke kant. Verstappen, vaak afgeschilderd als een robot van precisie, toonde kwetsbaarheid. “Michael was als een oom voor me,” bekende hij. “Die kartingsdagen met Mick, de vakanties… het leerde me dat winnen niet alleen snelheid is, maar mindset.” In een sport vol ego’s en drama’s, herinnert dit ons aan de banden die de F1 verbinden. Terwijl Bearman en zijn generatie opkijken naar Max, vraagt de sport zich af: wat als dit het begin is van een nieuw Schumacher-tijdperk? Met zes races te gaan in 2025, en Verstappen leidende in het kampioenschap, lijkt het antwoord dichterbij dan ooit. Eén ding is zeker: de les van Schumacher heeft niet alleen Max gevormd, maar de hele sport. En zoals Bearman het zei: “Hij is de beste.” Een quote die de geschiedenis ingaat als de ultieme erkenning.
