IK GELOOF NIET MEER DAT IK HET KAMPIOENSCHAP KAN WINNEN
In de bruisende wereld van de Formule 1, waar elke bocht een potentieel keerpunt kan zijn, heeft Max Verstappen een bom doen ontploffen die de harten van miljoenen fans heeft gebroken. De viervoudige wereldkampioen, die jarenlang de sport domineerde met een onstuitbare Red Bull-bolide, gaf in een interview na de Singapore Grand Prix een antwoord dat klonk als een definitieve capitulatie. “Ik geloof niet meer dat ik het kampioenschap kan winnen,” zei hij met een zucht, zijn ogen gericht op de horizon van een seizoen dat ooit vol belofte begon. De woorden hingen zwaar in de lucht, als uitlaatgassen op een stilgevallen circuit. F1-fans over de hele wereld stonden als verlamd, hun adem stokte in de keel, terwijl de realiteit van een mogelijke vijfde titel in rook leek op te gaan.
Het was tijdens de persconferentie na de race in Singapore, op 6 oktober 2025, dat de vraag kwam. Een journalist, gewapend met de eeuwige hoop van de sportpers, vroeg naar zijn kansen in de eindfase van het seizoen. Verstappen, normaal gesproken een meester in het doseren van emoties en verwachtingen, aarzelde even. Zijn gezicht, getekend door de vermoeidheid van een slopend jaar, verried een zeldzame kwetsbaarheid. “Voor de titel moet je winnen, en dat lukt niet consistent genoeg,” antwoordde hij. “De kloof is te groot, en alles moet perfect gaan – niet alleen bij ons, maar ook bij de concurrentie moet er pech komen. Ik denk niet dat dat realistisch is.” Het was geen grap, geen van zijn kenmerkende droge humor. Het was een bekentenis, rauw en ongefilterd, die de hele paddock deed sidderen.
Om de ernst te begrijpen, moeten we terugblikken op een seizoen dat voor Verstappen allesbehalve het script volgde dat hij en Red Bull hadden geschreven. Het 2025-kampioenschap begon met hoge verwachtingen. Na vier opeenvolgende titels leek de Nederlander onverslaanbaar. Maar McLaren, met de jonge wolven Oscar Piastri en Lando Norris aan het stuur, gooide roet in het eten. Piastri, de Australische sensatie, pakte vroeg in het seizoen de leiding in het kampioenschap en verdedigde die met verve. Norris, zijn Britse teamgenoot, lurkte op de tweede plaats, een schaduw die Verstappen maar niet kon afschudden. Red Bull, dat ooit synoniem stond voor dominantie, worstelde met een auto die niet meer de scherpte had van weleer. Aerodynamische updates kwamen te laat, en interne strubbelingen – geruchten over teamorders en een afwezige Helmut Marko – maakten het er niet beter op.
Verstappen zelf won slechts vier races dit jaar: Japan, twee keer Italië en Azerbeidzjan. Indrukwekkend, maar niet genoeg om de 63 punten achterstand op Piastri goed te maken. Na zijn back-to-back overwinningen in Monza en Baku, medio september, laaide de hoop even op. Fans droomden van een epische comeback, een verhaal voor de geschiedenisboeken. “Ik heb niets te verliezen,” grapte hij toen nog, met een knipoog naar een ’50 procent’ kans op de titel. Maar Singapore, een circuit waar hij nooit won, werd het breekpunt. Een derde plaats was het maximale, terwijl Piastri en Norris punten pakten. De kloof groeide weer, en met nog zes races te gaan – waaronder de cruciale Grands Prix in de Verenigde Staten, Mexico en Brazilië – voelt de achterstand als een onoverbrugbare afgrond.
Wat deze bekentenis extra angstaanjagend maakte, was de onthulling die erop volgde. Verstappen, nooit een man van loze beloften, sprak over het hele Red Bull-team dat ‘stil moest blijven’. “We hebben allemaal onze mond gehouden over de problemen,” zei hij cryptisch. “Er zijn uitdagingen binnen het team die we niet publiekelijk wilden uitvechten. Strategische fouten, betrouwbaarheidsissues met de motor, en ja, zelfs discussies over de toekomstige line-up. We wilden ons concentreren op de races, niet op het drama. Maar nu, met de titel buiten bereik, is het tijd om vooruit te kijken.” Fans speculeerden meteen wild: ging het om de geruchten rond Sergio Pérez’ zitje? Om de aanstaande komst van Liam Lawson? Of om diepere conflicten met teambaas Christian Horner, wiens leiderschap onder vuur ligt sinds een reeks matige prestaties in de constructeurskampioenschap?
De reactie van de F1-gemeenschap was onmiddellijk en hartverscheurend. Op sociale media explodeerden hashtags als #VerstappenOut en #RedBullCrisis. In Nederland, waar Verstappen een nationale held is, hingen vlaggen halfstok in Zandvoort, de baan waar hij jaarlijks triomfeert. “Dit is als een mes in de rug,” tweette een fan uit Eindhoven. “Max verdient beter dan dit.” Zelfs rivalen toonden medeleven. Lando Norris, die nu een serieuze kans maakt op zijn eerste titel, zei: “Max is een kampioen in hart en nieren. Dit seizoen is zwaar geweest, maar hij vecht door.” Oscar Piastri, de onbetwiste leider, voegde toe: “Ik respecteer hem enorm. De titel is nog niet binnen, maar het voelt bitterzoet als hij opgeeft.”
Toch is Verstappen niet helemaal gebroken. In een zeldzaam moment van optimisme hintte hij op 2026, het jaar van de nieuwe reglementen. “Dit is een wake-up call voor Red Bull. We moeten innoveren, harder trainen. Ik rijd voor de lol, voor de overwinningen, niet alleen voor de kroon.” Zijn GT3-debuut op de Nürburgring, waar hij triomfeerde tussen de F1-weekenden, onderstreepte dat: een herinnering aan zijn passie voor racen pur sang. Maar voor nu hangt een schaduw over het team. Red Bull moet stil blijven, intern hergroeperen, terwijl McLaren juicht. De fans? Zij blijven hopen, want in de Formule 1 is niets ooit definitief. Een safety car, een pitstopfout, een moment van genialiteit – het kan allemaal omslaan. Maar op dit moment, met Verstappens woorden nog nagalmend, voelt de titel als een verre droom.
Het interview eindigde met een stilte, een vacuüm dat de perszaal vulde. Verstappen stond op, schudde handen en liep weg, zijn schouders iets gebogen. Buiten loeiden de motoren door, een symfonie van snelheid die hem ooit kroonde tot koning. Nu is hij een prins in ballingschap, wachtend op zijn moment. Voor de F1-wereld is dit een waarschuwing: zelfs giganten kunnen vallen. En voor Max? Het is het begin van een nieuw hoofdstuk, eentje vol vuur en vastberadenheid. Want geloof het of niet, in zijn hart brandt de kampioen nog altijd.
